Prezydent podpisał ustawę o rekompensatach dla przedsiębiorców sektora energochłonnego

Pierwsze wypłaty rekompensat – za rok 2019 – nastąpią w roku 2020. Przeznaczone na nie będzie ok. 0,89 mld zł rocznie. W przypadku gdy wartość wniosków o rekompensaty przewyższa pulę dostępnych środków, kwota rekompensaty pomniejszana jest proporcjonalnie dla wszystkich uprawnionych.

Prawo do rekompensat mają mieć instalacje, m.in. do produkcji aluminium, ołowiu, cynku, cyny, żeliwa, stali, miedzi, stopów, rud żelaza, wskazanych tworzyw sztucznych, chemikaliów nieorganicznych, wydobycie minerałów do produkcji chemikaliów i nawozów, produkcja samych nawozów i związków azotowych, papieru i tektury. W Ocenie Skutków Regulacji szacuje się, że uprawnionych będzie ok. 300 podmiotów.

Wypłata środków następować będzie na wniosek podmiotu uprawnionego do ich uzyskania, za poprzedni rok kalendarzowy, składany do dnia 31 marca roku następującego po roku kalendarzowym, za który mają zostać przyznane rekompensaty. Rekompensaty wypłacane będą ze środków Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji. Fundusz ten będzie państwowym funduszem celowym, jego dysponentem będzie minister właściwy do spraw gospodarki, a obsługę bankową prowadzić będzie Bank Gospodarstwa Krajowego. Limit wydatków na rekompensaty w 2020 i 2021 r. określono na 890 mln zł, w 2022 r. – na 1,77 mld zł, w 2023 r. 988 mln zł, a w latach 2024-2028 w przedziale od 1,04 do 1,62 mld zł.

Wysokość rekompensat uzależniona będzie od różnych czynników, m.in. od poziomu dochodów z aukcji uprawnień do emisji, w roku poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, wartości rekompensat dla instalacji, które złożyły wnioski o ulgę, poziomu intensywności pomocy publicznej w danym roku czy też poziomu krajowego wskaźnika emisyjności CO2. Rekompensaty na pokrycie pośrednich kosztów emisji zostaną przyznane po raz pierwszy za rok 2019. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.