OPOS: Ustawa o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych wymaga zmian
W przyjętym stanowisku przedstawiciele Ogólnopolskiego Porozumienia Organizacji Samorządowych – w związku z obowiązywaniem restrykcyjnych przepisów dotyczących lokalizowania budynków mieszkalnych oraz budynków o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa w sąsiedztwie elektrowni wiatrowych, wynikających z ustawy z dnia 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 654) – zwracają uwagę na potrzebę wprowadzenia zmian w powyższej ustawie.
Zmiany w ustawie
Stanowisko Ogólnopolskiego Porozumienia Organizacji Samorządowych z dnia 14 kwietnia 2021 roku w sprawie: potrzeby zmiany przepisów ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych
Jako przedstawiciele regionalnych stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego, skupionych w Ogólnopolskim Porozumieniu Organizacji Samorządowych (OPOS) pragniemy wyrazić stanowisko w sprawie potrzeby zmiany przepisów ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych.
W związku z obowiązywaniem restrykcyjnych przepisów dotyczących lokalizowania budynków mieszkalnych oraz budynków o funkcji mieszanej, w skład, której wchodzi funkcja mieszkaniowa w sąsiedztwie elektrowni wiatrowych, wynikających z ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 654), Ogólnopolskie Porozumienie Organizacji Samorządowych pragnie zasygnalizować potrzebę zainicjowania zmian ww. ustawy w zakresie:
1) zmniejszenia wymaganej odległości lokalizowania budynków mieszkalnych
w sąsiedztwie elektrowni wiatrowych (art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy),
2) wydłużenia terminu przewidzianego dla prowadzenia postępowań w przedmiocie wydania decyzji o warunkach zabudowy, dotyczących budowy budynków mieszkalnych, wszczętych po dniu wejścia w życie ustawy (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).
Ostatnia zmiana ww. ustawy objęła m.in. wydłużenie terminu przewidzianego do uchwalania planów miejscowych przewidujących lokalizację budynków mieszkalnych albo budynków o funkcji mieszanej, w skład, której wchodzi funkcja mieszkaniowa, na podstawie przepisów sprzed wejścia w życie przedmiotowej ustawy, tj. z 36 miesięcy do 72 miesięcy (art. 15 ust. 8 ww. ustawy). Ta zmiana ustawy nie objęła swoim zasięgiem wydłużenia terminu przewidzianego dla prowadzenia postępowań w przedmiocie wydania decyzji o warunkach zabudowy, dotyczących budowy budynków mieszkalnych, wszczętych po dniu wejścia w życie ustawy (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).
W obecnym stanie prawnym, brak jest możliwości sytuowania zabudowy mieszkaniowej w odległości równej lub większej od dziesięciokrotności wysokości elektrowni wiatrowej mierzonej od poziomu gruntu do najwyższego punktu budowli, wliczając elementy techniczne, w szczególności wirnik wraz z łopatami. Z uwagi na średnią wysokość całkowitą elektrowni wiatrowych na poziomie 150-200 m, w promieniu 1,5-2,0 km od pojedynczej elektrowni wiatrowej, nie ma możliwości lokalizowania zabudowań mieszkaniowych na podstawie decyzji o warunkach zabudowy.
Z uwagi na fakt, iż wiele elektrowni wiatrowych uzyskało pozwolenie na budowę przed wejściem w życie ww. ustawy, i tym samym zlokalizowane są w bardzo bliskiej odległości od istniejących zabudowań mieszkalnych (około 600 m), obecnie nie ma sposobności zagęszczenia istniejącej zwartej zabudowy miejscowości.
W związku z tym, iż w skali całego kraju, większość inwestycji realizowana jest w oparciu o decyzje o warunkach zabudowy, a nie na podstawie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, obecna sytuacja prawna uniemożliwia całkowicie budowę obiektów o funkcji mieszkalnej na ogromnym areale, w tym na terenie całych miejscowości.
Podnosząc powyższe uwagi wyrażamy nadzieję, że podjęte stanowisko zwróci uwagę instytucji odpowiedzialnych za proces legislacyjny na potrzebę pogłębionej analizy w zakresie zasygnalizowanej problematyki.
Źródło: Materiał prasowy OPOS/CIRE.PL
