W czwartek w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Centrum Techniki Morskiej (OBR CTM) w Gdyni odbyło się otwarcie „Laboratorium Integracji Systemów Okrętowych” przeznaczonego dla okrętów przeciwminowych. W uroczystości osiągnięcia kolejnej fazy budowy niszczyciela min „Kormoran II” uczestniczył radca koordynator w sekretariacie sekretarza stanu w MON gen. dyw. dr Mirosław Różański.
Przedstawiciel Ministerstwa Obrony Narodowej dokonał symbolicznego uruchomienia systemu zarządzania walką nowoczesnego niszczyciela min. Powstanie laboratorium integracji systemów stosowanych na okrętach to dowód na gotowość polskiego przemysłu do produkcji zaawansowanych technologicznie produktów. W przyszłości mogłoby posłużyć przy pracach nad innymi jednostkami, jakie pozyskiwane będą dla Marynarki Wojennej RP.
„Zwiększanie potencjału sił zbrojnych będzie możliwe tylko wtedy kiedy idzie w parze z rozwojem polskiego przemysłu zbrojeniowego i polskiej nauki. Dzisiejsze wydarzenie potwierdza tą tezę”- zaznaczył generał Różański. „Równolegle z budowaniem nowego okrętu posiadamy narzędzie, które pozwoli ten okręt budować sprawnie, szybko integrując poszczególne systemy czy sensory. Chcielibyśmy aby te zdolności osiągnięte przez laboratorium mogło być wykorzystane podczas budowy kolejnych okrętów wojennych dla polskiej marynarki wojennej”.
Generał różański dostrzega jeszcze inny wymiar korzyści jakie płyną z otwarcia nowoczesnego ośrodka. Dzięki zawiązanej już współpracy CTM z załogą przyszłych okrętów pozwoli to przyspieszyć proces szkolenia i zgrywania, a w konsekwencji osiągnięcia gotowości do działania. „Przed wodowaniem i operacyjny użyciem okrętu Kormoran II załoga będzie się szkoliła w zakresie wykorzystania poszczególnych systemów okrętowych” podkreślił przedstawiciel resortu obrony narodowej.
Słowa generała potwierdził prezes Ośrodka Badawczo Rozwojowego Centrum Techniki Morskiej dr Andrzej Kiljan, który zapewniał, że opracowany przez jego instytut system to baza technologiczna gwarantująca jednolitość rozwiązań nie tylko na okrętach, ale również w zakresie całego systemu dostarczanego do marynarki wojennej.
W ramach konsorcjum CTM odpowiedzialne jest m.in. za dostarczenie na okręt systemu dowodzenia i kierowania uzbrojeniem oraz jego integrację z platformą nawodną. Podstawą do integracji systemu jest Okrętowy System Zarządzania Walką pod kryptonimem SCOT-M, w całości opracowany przez OBR CTM S.A. Główną jego funkcją jest integracja różnorodnych podsystemów okrętowych, począwszy od środków zwalczania celów podwodnych, nawodnych i powietrznych oraz zagrożeń asymetrycznych, po środki obserwacji technicznej, system łączności czy zintegrowany system nawigacyjny w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa pływania, monitorowania aktualnego położenia geograficznego, parametrów ruchu okrętów oraz dystrybucji obrazu sytuacji taktycznej. System wspomaga działalność bojową załogi okrętu w zakresie efektywnego wykorzystania wszystkich zastosowanych na okręcie sensorów i efektorów, w celu planowania zadania (misji) poszukiwania, klasyfikacji, identyfikacji i niszczenia min morskich, wspomagania decyzyjnego, monitorowania realizacji zadań oraz raportowania.
Prezes lidera konsorcjum budującego „Kormorana II” Remontowa Shipbuilding Andrzej Wojtkiewicz przedstawił przebieg prac nad konstruowaniem okrętu i zapowiedział na przełomie lipca i sierpnia wodowanie jednostki projektu 258. „Wszystkie punkty harmonogramu budowy, jakie do dnia dzisiejszego powinny być osiągnięte zostały wykonane w założonym czasie. Projekt nie napotyka żadnych trudności ani zagrożeń. Faza z zastosowaniem nietypowych materiałów do budowy kadłuba jest już za nami. Jutro kończymy sprawdzenie kolejnego etapu budowy”.
W ramach realizowanego „Planu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2013-2022” w programie operacyjnym „Zwalczania zagrożeń na morzu” MON planuje ponadto pozyskać dla MW RP: 3 okręty podwodne nowego typu wyposażone w pociski manewrujące, okręt patrolowy „Ślązak”, 3 okręty patrolowe z funkcją zwalczania min „Czapla”, okręty obrony wybrzeża „Miecznik”. Pod koniec ubiegłego roku podpisano umowę na zakup drugiego Nadbrzeżnego Dywizjonu Rakietowego dla Morskiej Jednostki Rakietowej.
W uroczystości w CTM uczestniczyli także: dowódca 3. Flotylli Okrętów kontradmirał Mirosław Mordel, dowódca 13. Dywizjonu Trałowców kmdr. por. Piotr Sikora oraz przedstawiciel Inspektoratu Uzbrojenia Dariusz Olejnik.
* * *
Program budowy okrętu proj. 258 pk. „Kormoran II” rozpoczęto w 2007 r., w związku z potrzebą realizacji celu SZ RP „Zdolność walki przeciwminowej”. Zadanie realizowane jest jako praca rozwojowa polegająca na zaprojektowaniu i wybudowaniu prototypowego nowoczesnego niszczyciela min Kormoran II. Okręt w pełni wyposażony i po badaniach kwalifikacyjnych planuje się przekazać do użytkowania Marynarce Wojennej RP w listopadzie 2016 r. Kolejne dwie jednostki w latach 2019 i 2022.
Niszczyciel min przeznaczony będzie do prowadzenia działań bojowych na Morzu Bałtyckim, Morzu Północnym, a w przypadku działań sojuszniczych, we wskazanym akwenie odpowiedzialności operacyjnej Połączonych Sił Morskich NATO.
Do głównych zadań okrętu będzie należało: poszukiwanie, klasyfikacja oraz identyfikacja min morskich, a także ich niszczenie, przeprowadzanie różnych klas okrętów (statków) przez rejony zagrożenia minowego, obrona przeciwminowa okrętów (statków) podczas przejścia morzem, rozpoznawanie torów wodnych, zdalne sterowanie samobieżnymi nawodnymi platformami przeciwminowymi (trałami samobieżnymi lub pojazdami holującymi sonary), stawianie min morskich, okręt będzie wykonywał zadanie trałowania min wyłącznie we współpracy z bezzałogową platformą nawodną, poszukiwanie oraz zwalczanie sił i środków dywersji podwodnej w rejonach bazowania oraz udział w akcjach ratowniczych.
„Kormoran II” ma mieć wyporność maksymalną 850 ton, przy długości całkowitej około 60 metrów, szerokości 10 merów i wysokości ponad 6 metrów. Załoga okrętu ma liczyć 45 osób. Uzbrojony będzie min. armatę 23mm, dwa wielkokalibrowe karabiny maszynowe i przeciwlotnicze zestawy rakietowe. Na wyposażeniu znajdą się systemy dowodzenia i kierowania uzbrojeniem, sonary, pojazdy zdalnie sterowane czy dwuprzedziałowa komora dekompresyjna.
SCOT to nowoczesny System Zarządzania Walką integrujący podsystemy: zwalczania celów powietrznych, nawodnych i podwodnych, zwalczania zagrożeń asymetrycznych, obserwacji
technicznej, radarów, systemu łączności oraz usług dostarczanych przez zintegrowany system nawigacyjny w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa pływania, monitorowania aktualnego położenia geograficznego i parametrów ruchu okrętu.
Integracja podsystemów odbywa się w oparciu o okrętową szynę danych. System wspomaga działalność bojową załogi okrętu w zakresie efektywnego wykorzystania wszystkich zgromadzonych na okręcie sensorów i efektorów, a także planowania zadania (misji), wspomagania decyzyjnego oraz monitorowania realizacji zadań. Zakres integracji podsystemów jest określony poprzez zdefiniowanie zbioru urządzeń i elementów systemów okrętowych (uzbrojenia, środków obserwacji technicznej itp.) oraz technologii do organizowania wirtualnych sieci (podsieci) wymiany informacji (danych, obrazu i dźwięku).
Główne cechy nowoczesnego Systemu Zarządzania Walką SCOT:
• Integracja sensorów, efektorów i innych urządzeń okrętowych takich jak: radary nawigacyjne, trackery, sonary,pojazdy podwodne, urządzenia nawigacyjne, armaty, wyrzutnie rakiet, głowice optoelektroniczne, IFF, AIS, obrony przed bronią masowego rażenia (OPBMR), obrony biernej, urządzenia łączności na potrzeby m.in.: LINK-11, LINK-16, OTHT GOLD, ACP127, 5066, Łeba-3;
• Skalowalność, otwartość i duże możliwości konfiguracyjne Systemu poprzez zastosowanie architektury modułowej, pozwalającej na dołączanie nowych urządzeń (efektorów/sensorów) za pośrednictwem okrętowej szyny danych (ang. Ship Data Bus);
• Wspomaganie w zakresie planowania, realizacji i sprawozdawczości działań bojowych;
• Wspomaganie w zakresie planowania, realizacji i oceny działań minowych i przeciwminowych;
• Wypracowanie i zobrazowanie sytuacji taktycznej wokół okrętu na podstawie danych ze źródeł lokalnych okrętu oraz źródeł zewnętrznych z wykorzystaniem nowoczesnych algorytmów fuzji informacji pozwalających na obsługę tysięcy obiektów;
• Wspomaganie w zakresie rozpoznania, identyfikacji obiektów oraz automatyczna ocena zagrożenia ze strony wykrytych obiektów;
• Mapy nawigacyjne z obsługą m.in. S-57, S-63, AML, VPF;
• Narzędzia wspomagania planowania i realizacji zadań nawigacji taktycznej;
• Automatyczne i ręczne tworzenie kanałów ogniowych (ang. Engagement);
• Wielofunkcyjne konsole operatorskie pozwalające na realizację zadań z dowolnej konsoli po zalogowaniu operatora na odpowiednią rolę funkcyjną;
• Zobrazowanie wielkoformatowe umożliwiające prezentację wybranego zakresu informacji na wyświetlaczu wielkogabarytowym;
• Symulacja i trening;
• Łatwość zarządzania poprzez zintegrowane moduły zarządzania, monitorowania i utrzymania Systemu;
• Prostota obsługi Systemu poprzez ergonomiczne, wielojęzyczne interfejsy i system pomocy;
• Niezawodność i wysoka dostępność Systemu poprzez zastosowanie elementów redundantnych, szyny danych oraz rozproszonego przetwarzania danych;
• Przetwarzanie informacji o różnych klauzulach, w tym: tajne, poufne, zastrzeżone, NATO Secret/Confidential.
Źródło: Ministerstwo Obrony Narodowej
