EN
Takla Makan to pustynia, która się znajduje w zachodniej części Chin i często jest nazywana „morzem śmierci”. Jest to jedna z największych pustyń w Chinach. Jej powierzchnia przekracza 300 tysięcy kilometrów kwadratowych. Jednak ten wyjątkowo niegościnny teren jest na swój sposób niezwykły dzięki autostradzie – pisze Jacek Perzyński, współpracownik BiznesAlert.pl.
Autostrada na chińskiej pustyni
Pustynia sama w sobie nie przyciąga tłumu turystów czemu winny jest surowy lokalny klimat, który nie sprzyja podróżowaniu. Nie można jednak pominąć atrakcji tego surowego regionu, która jest wytworem ludzkiego działania. Mowa tu o autostradzie Tarim,która pozwala pokonać morze piasku w jeden dzień.
Budowa tej wyjątkowej autostrady rozpoczęła się w 1993 roku, a zakończyła 2 lata później. Jej całkowita długość wynosi 522 kilometry, z czego około 446 kilometrów przebiega przez bezludne pustynne wydmy. Na pustynni nie ma mieszańców, a to powoduje, że autostrada Tarim to najdłuższa autostrada na świecie, zbudowana w tak nietypowych warunkach.
Na budowę każdego kilometra drogi średnio wydano aż 14 milionów dolarów. Ten projekt to prawdziwa duma Chińczyków, jako że podczas realizacji kolejnych etapów budowy musieli oni stawić czoła wielu problemom. Można tu wymienić 50 stopniowy upał czy burze piaskowe. Po zakończeniu prac autostrada bywa wielokrotnie zasypywana piaskiem, co oczywiście utrudniało funkcjonowanie ruchu drogowego. Aby zapobiec temu zjawisku, inżynierowie postanowili wzdłuż drogi posadzić pas drzew i krzewów, które są odporne na susze. Specjaliści spędzili aż 5 lat nad opracowaniem listy najbardziej odpornych roślin na trudne warunki, jakie panują na pustyni. Wśród nich były liczne gatunki wierzby oraz saksauł. W 1999 roku przeprowadzono eksperyment, który polegał na zasadzeniu tych gatunków roślin wzdłuż autostrady Tarim na obszarze o długości 6 kilometrów. Po kilku latach pojawiły się na 30 kilometrach drogi. W 2003 roku projekt zyskał ostateczną zgodę władz centralnych w Pekinie na nasadzenie roślinności wzdłuż całej autostrady.
J. Perzyński: Poczynania Chin w Tybecie grożą katastrofą ekologiczną
Problemem hodowania roślin w warunkach pustynnych jest brak dostępu do wody, jednak pod powierzchnią pustyni Takla Makan chińscy inżynierowie odkryli prawdziwe podziemne morze, co umożliwiło stworzenie systemu sztucznego nawadniania. Woda z warstwy wodonośnej na głębokości ponad 100 metrów za pomocą pomp wpływa do studni. Woda z pustyni jest bogata w dużą ilość rozpuszczonych soli, ale mimo to roślinom udało się przetrwać. W tej chwili szerokość pasa zieleni wynosi 70 metrów, a łączna powierzchnia zalesionego terenu wynosi 3 tysiące hektarów. Rośliny i krzewy rosną wzdłuż 400 kilometrów autostrady. Aby obsłużyć system nawadniania konieczne było wybudowanie specjalnych stacji co 4 kilometry. To niewiarygodne, ale chińskim inżynierom udało się wyhodować las w jednym z najbardziej niegościnnych miejsc na świecie.
Wzdłuż autostrady Tarim postawiona nawet kilka restauracji i stacji benzynowych chińskiego potentata PetroChina. Poza pracownikami stacji nawadniania i stacji benzynowych region w ogóle nie jest zamieszkany.
Mimo, że droga łączy miastaMinfeng i Luntai, jednak to nie względu na nie Chińczycy zdecydowali się na tak ambitne i skomplikowane przedsięwzięcie. Pustynia Takla Makan jest bogata w ogromne złoża ropy naftowej i gazu. Mówi się nawet o zagłębiu naftowo-gazowym Tarim i to w tym regionie znajduje się 30% chińskich zasobów ropy i gazu. Pierwsze złoża odkryto w połowie XX wieku, jednak wtedy z powodu niewystarczającej wiedzy geologicznej nie udało się oszacować całego potencjału wydobywczego tego miejsca. Pod koniec lat 70. chińskie władze postanowiły wrócić do sprawy. W 1984 roku chińscy specjaliści odkryli złoża ropy na obrzeżach pustynie Takla Makan, a w 1989 roku pojawił się pomysł budowy autostrady Tarim, aby rozwiązać problem transportu ropy naftowej.
Projekt chińskich ekspertów jest przełomowy. Wielu naukowców przewiduje, że zmiany klimatyczne na Ziemi zamienią niektóre zielone obszary w pustynie. Pod tym względem doświadczenie Chińczyków zdobyte w trakcie badań i rozwoju tego nietypowego projektu może być przydatne dla wielu krajów.
