– Przy okazji coraz większego opóźnienia terminu oddania do użytku gazoportu w Świnoujściu oraz nieprzychylnej postawy Kataru w kontekście renegocjacji umowy na dostawy LNG do Polski wzmaga się rosyjski lobbing, którego celem jest doprowadzenie do sytuacji, w której to Gazprom dostarczy nad Wisłę gaz zakontraktowane przez Warszawę w Zatoce Perskiej – pisze Piotr Maciążek z Defence24.pl.
Zdaniem publicysty PGNiG nie będzie w stanie renegocjować kontraktu na dostawy LNG z Kataru do terminala LNG w Świnoujściu. – Wpływ na to miało zapewne postępujące zbliżenie Rosji i Kataru w obliczu dynamizacji rewolucji łupkowej. Chodzi głównie o wspólny punkt widzenia na konieczność utrzymania w mocy klauzuli take or pay i indeksacji cen gazu z cenami ropy naftowej. Dość jasno strony wyartykułowały ten fakt podczas ubiegłorocznego szczytu Forum Państw Eksporterów Gazu. Tymczasem próba renegocjacji zawartego przez stronę polską kontraktu katarskiego dotyczy właśnie obu z wspomnianych powyżej kwestii – ocenia.
– Bliskowschodni potentat nie był zainteresowany ani obniżeniem zobowiązania take or pay w kontrakcie zawartym ze stroną polską (dzięki temu zapłacilibyśmy mniej za nieodebrany gaz), ani udzieleniem czasowego rabatu na zobowiązanie za nieodebrany gaz z możliwością odbioru tego surowca w latach następnych w zamian za zwrot kwoty, o którą umniejszono wcześniejszy rachunek (tzw. take or pay Bank) – pisze Maciążek. – Z powyższej sytuacji doskonale zdaje sobie sprawę Kreml i powiązane z nim spółki państwowe. To prawdopodobnie z ich inspiracji w ostatnim czasie zaczęły się w Polsce pojawiać komentarze próbujące powiązać problematykę kontraktu katarskiego z budowanym nad Bałtykiem przez Gazprom terminalem LNG. Ma on bowiem służyć także do przeprowadzania transakcji typu SWAP, czyli wymiany dostaw między producentami. Wspomniana konstrukcja prawna pozwoliłaby dostarczać do Polski gaz jaki nasz kraj zakontraktował w Katarze np. z kierunku rosyjskiego.
– W jakim celu powstała powyższa zmyślna konstrukcja myślowa? To klasyczna incepcja a więc zainfekowanie docelowej grupy odbiorców określoną koncepcją. Przy okazji opóźnienia terminu oddania do użytku gazoportu w Świnoujściu a także nieubłaganej postawy Katarczyków, którzy nie szukają ze stroną polską kompromisu w kontekście klauzuli take or pay (bierz surowiec lub płać), odbiór gazu jest przecież możliwy dzięki transakcji SWAP nie tylko poprzez infrastrukturę konkretnego terminalu LNG, ale także np. Gazociągu Jamalskiego… Teoretycznie taka sytuacja byłaby idealna z punktu widzenia biznesowego, ale czy również politycznego? – zastanawia się autor komentarza. W tym kontekście przypomina myśl przewodnią jaka jego zdaniem stała za budową gazoportu w Świnoujściu. To „dywersyfikacja dostaw błękitnego paliwa, a więc możliwość jego sprowadzania z kierunku innego niż rosyjski”. Z tego powodu Maciążek ocenia, że należy odrzucić możliwość kupowania rosyjskiego gazu w ramach umowy z Katarem.
Źródło: Defence24.pl
