Konkurencyjne koszty i zgodność z harmonogramem powstających terminali FSRU są proste do wyjaśnienia: statki buduje się w stoczniach mających znaczne doświadczenie i know-how. Ekonomia skali i replikacja wygrywają nad wielkimi rozwiązaniami inżynieryjnymi. Wymagania dotyczące infrastruktury na lądzie, w większości przypadków są zredukowane do minimum nabrzeża i infrastruktury rurociągowej. Właściciele oraz operatorzy FSRU korzystają również z załóg statków znających standardowe metody działania, redukując tym samym koszty eksploatacji i poprawiając bezpieczeństwo terminali – pisze Tadas Matulionis, dyrektor departamentu terminalu LNG w Klaipedos Nafta.
Następnym krokiem w historii FSRU jest pokazanie, że można osiągnąć więcej. Wydzielenie zintegrowanego pionowo łańcucha dostaw LNG prowadzi do rozwiązania ustalonych trybów pracy dla pojedynczego użytkownika. Wprowadzając zasady dostępu stron trzecich (TPA) i elastyczne usługi dla wielu użytkowników, terminale importujące LNG umożliwiają dotarcie na rynki o mniejszej, a jednocześnie wysokiej wartości. Dalsze, małe usługi LNG, takie jak bunkrowanie i załadunek ciężarówek do dystrybucji poza siecią, istnieją na zapleczach przeładunkowych dużych terminali.
Wspaniały przykład innowacji handlowych to wirtualny model wymiany stosowany w terminalu LNG w Kłajpedzie. Umożliwia on wielu użytkownikom udostępnianie LNG przechowywanych w zbiornikach FSRU i planowanie profilu regazyfikacji, niezależnie od ich własnych rozładunków. Użytkownicy terminalu mogą zacząć przyjmować LNG ze zbiornika, który został fizycznie dostarczony przez kogoś innego, ale jednocześnie muszą zapewnić właściwe gwarancje handlowe, które LNG będzie dostarczane w przyszłości do wspólnego wykorzystania przez innych klientów. Koszt jest alokowany dla wszystkich według stopnia wykorzystania w wirtualnym magazynie, przy czym najniższe koszty są zarezerwowane dla użytkowników o najwyższych wskaźnikach wykorzystania. Wspólnym interesem wszystkich klientów końcowych jest zwiększenie liczby użytkowników terminalu i dzielenie się kosztami. Kontrahenci dysponujący zaledwie połową tradycyjnego ładunku mogą dzięki temu modelowi przechowywać i używać objętości zbiorników przez cały rok. Ta zdolność do przedłużenia okresu regazyfikacji ma kluczowe znaczenie dla dostaw na płytkich rynkach, zazwyczaj obsługiwanych przez małych przedsiębiorców z ograniczonymi portfelami klientów końcowych.
Opisane tutaj korzyści to nie tylko teoretyczne aspiracje. Zostały one udowodnione podczas pierwszych trzech lat eksploatacji terminalu LNG w Kłajpedzie. Trzech użytkowników końcowych pozyskuje LNG od dwóch dostawców i sprawnie zarządza swoimi wielkościami regazyfikacji w ciągu roku, a usługi ładowania LNG na małą skalę realizowane były bez zarzutu. Gaz z tego jednego terminala osiągnął już rynki w sześciu krajach wokół Morza Bałtyckiego.
W ten sposób ewoluuje rynek LNG. Fala innowacji przeszła przez łańcuch dostaw i pogłębiła się w kierunku klienta końcowego. Po tym, jak części łańcucha staną się usługą towarową, pojawią się nowe maszyny do wykorzystania dostępnych narzędzi i tworzenia wartości poprzez nowe pomysły. Rozwiązanie kwestii importu LNG dla wielu użytkowników i wielozadaniowe FSRU, odblokowują możliwości dla dostawców gazu i konsumentów. Klaipedos Nafta jest dumny, że znajduje się na czele tej innowacyjnej drogi.
Klaipedos Nafta
