– W dniu 20 marca 2018 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw. Jak wskazano w uzasadnieniu, głównym celem proponowanych zmian jest stworzenie systemu wsparcia dla rozwoju rynku oraz infrastruktury paliw alternatywnych w transporcie. Paliwa alternatywne to między innymi energia elektryczna, ale także inne paliwa lub źródła energii wskazane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych – takie jak biopaliwa, wodór, gaz ziemny i płynny czy paliwa syntetyczne i parafinowe – pisze dr Grzegorz J. Wąsiewski, radca prawny z kancelarii BSJP Brockhuis Jurczak Prusak Sroka Nilsson.
W miejsce dotychczasowego modelu wsparcia (rezerwa celowa w ramach ustawy budżetowej) Ministerstwo Energii zaproponowało utworzenie Funduszu Niskoemisyjnego Transportu. Zgodnie z projektem ustawy, będzie on państwowym funduszem celowym, a zatem podlegać będzie przepisom ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. (z późn. zm.) o finansach publicznych. Zgodnie z tą ustawą, państwowy fundusz celowy nie posiada osobowości prawnej, a stanowi wyodrębniony rachunek bankowy. Fundusze celowe służą finansowaniu realizacji wyodrębnionych zadań państwowych. Można powiedzieć, że takie wyodrębnienie podnosi rangę zadań, na realizację których fundusz jest przeznaczany. Wskazuje to wiec na znaczenie, jakie administracja przywiązuje do realizacji założeń przewidzianych w Krajowych Ramach Polityki Rozwoju Infrastruktury Paliw Alternatywnych.
Zgodnie z przyjętym przez rząd projektem, dysponentem Funduszu będzie minister właściwy do spraw energii. Natomiast zarządzanie Funduszem powierzono Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. O ile w 2018 r. maksymalny limit wydatków z Funduszu wynieść ma 500.000 zł, to już w roku 2027 osiągnąć ma on 946.726.000 zł. Projekt ustawy wskazuje potencjalnych beneficjentów wsparcia i projekty, jakie mogą zostać nim objęte (pod warunkiem zgodności przepisów z zasadami udzielania pomocy publicznej). Zrezygnowano między innymi z objęcia wsparciem sektora LPG, uznając, jak wskazano w uzasadnieniu, że jest on już wystarczająco rozwinięty. Jednocześnie dla różnych segmentów rynku paliw alternatywnych projekt przewiduje – w zależności od ich stopnia rozwoju – różny okres, do którego wsparcie może zostać udzielone.
Podstawą udzielania wsparcia ma być konkurs. Możliwe będzie też udzielenia wsparcia w trybie pozakonkursowym, jednak po spełnieniu przesłanek mających ograniczać arbitralność w jego stosowaniu. Udzielane wsparcie może przybrać formę dotacji, pożyczek, ale też nabywania na rzecz Skarbu Państwa akcji, udziałów lub obligacji.
Projekt przewiduje kilka źródeł finansowania Funduszu. Największe emocje spośród nich wzbudziła opłata emisyjna, która uregulowana zostaje w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. (z późn. zm.) Prawo ochrony środowiska. Opłacie podlegać będzie wprowadzenie paliw silnikowych na rynek krajowy. Zatem obowiązek jej zapłaty będzie spoczywał w szczególności na producentach i importerach paliw silnikowych, a także podmiotach dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Stawka opłaty wynosić ma 80 zł za 1000 litrów paliwa. 85% uzyskanych środków otrzyma NFOŚiGW, jako wsparcie przedsięwzięć związanych z ochroną środowiska, zaś pozostałe 15% Fundusz. Wprowadzenie nowej opłaty rodzi oczywiście pytanie czy i na ile odbije się ona na detalicznych cenach paliw na stacjach benzynowych.
