KOMENTARZ
dr Arkadiusz Sekściński,
wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej
Obecnie na arenie europejskiej trwa dyskusja na temat kształtu polityki energetyczno – klimatycznej po roku 2020. Dramatyczne wydarzenia na Ukrainie rozpoczęły w Polsce dyskusję na temat bezpieczeństwa energetycznego i uzależnienia polskiej gospodarki od zewnętrznych dostaw nośników energii.
Dzięki znacznym zasobom węgla kamiennego na tle Europy nasza gospodarka posiada jeden z niższych wskaźników zależności energetycznej (w roku 2012 wyniósł on 30,7%). Jednocześnie jednak import wszystkich surowców energetycznych, w tym węgla kamiennego, oraz import energii elektrycznej w Polsce rośnie, co zagraża utrzymaniu tego wskaźnika na takim poziomie. W roku 2012 z importu pochodziło 13% węgla kamiennego, 70% gazu ziemnego, 96% ropy naftowej i niemal 2,5% energii elektrycznej. Z uwagi na zwiększające się koszty wydobycia krajowych surowców kopalnych tendencja ta będzie się utrzymywała prowadząc do stopniowego, ale konsekwentnego zwiększania stopnia uzależnienia polskiej gospodarki od zewnętrznych dostaw.
Z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego istotne jest, aby jak najdłużej utrzymać dostępność krajowych zasobów energetycznych przy zwiększaniu bezpieczeństwa energetycznego – będzie to jednak wymagało rozwijania zróżnicowanych technologii w celu pokrycia rosnących potrzeb energetycznych Polski. Wykorzystanie OZE oraz podnoszenie efektywności energetycznej wydłuży na kolejne dziesięciolecia czas korzystania z krajowych zasobów paliw kopalnych. Jednocześnie malejące koszty wykorzystania OZE pozwolą utrzymać ceny energii dla konsumentów na akceptowalnym poziomie.
Polska ma znaczący potencjał odnawialnych zasobów energetycznych. PSEW szacuje potencjał dla energetyki wiatrowej na poziomie 15 GW w roku 2020, w tym 10 GW dla źródeł zlokalizowanych na lądzie i 5 GW dla źródeł zlokalizowanych na obszarach morskich . Jednocześnie, oczekuje się znaczącego wzrostu zapotrzebowania na energię w perspektywie do 2030 r., który energetyka wiatrowa może w znaczącym stopniu zaspokoić.
Jako zasób lokalny i w pełni odnawialny, energetyka wiatrowa ogranicza zapotrzebowanie na paliwa kopalne i zmniejsza uzależnienie od importu. Dzięki lokalizowaniu jednostek wytwórczych blisko odbiorcy oraz poprawie stanu sieci elektroenergetycznej w wyniku realizacji inwestycji wiatrowych, wzrasta poziom lokalnego bezpieczeństwa energetycznego.
W roku 2012 wyprodukowano 4 435 GWh energii z wiatru – pozwoliło to na oszczędność wykorzystania węgla kamiennego na poziomie 1 444 tys. ton, co stanowi ekwiwalent ok. 15% importu węgla kamiennego.
Rozwój energetyki wiatrowej to również znaczące korzyści dla polskiej gospodarki, takie jak nowe miejsca pracy, wpływy do budżetu, rozwój zielonych technologii, poprawa stanu środowiska naturalnego oraz nowe obszary działalności polskich przedsiębiorstw, a także – zmniejszenie kosztów leczenia chorób cywilizacyjnych.
Pozytywny wpływ rozwoju OZE na bezpieczeństwo ekonomiczne i energetyczne znajduje swoje potwierdzenie w prowadzonych w Polsce i za granicą badaniach naukowych. Wybitni, niezależni naukowcy wskazują na głębokie i strategiczne pozytywne implikacje rozwoju OZE dla bezpieczeństwa Polski.
Autor będzie gościem IX konferencji Polskiego Kongresu Energii Odnawialnej – Energia Jutra, która odbędzie się 12 maja w Lublinie. Więcej informacji: http://www.energiajutra.eu/
