Komorowski: Polska będzie wzmacniać wschodnią flankę NATO
Doskonalenie obronności Polski – w związku ze zmianą w środowisku bezpieczeństwa Polski i całej wschodniej flanki NATO oraz cyberbezpieczeństwo naszego kraju były – jak poinformował prezydent Bronisław Komorowski – głównymi tematami środowego posiedzenia Rady Bezpieczeństwa Narodowego.
Jak powiedział prezydent – w czasie dyskusji wyciągano pewne wnioski i kształtowano nowe rozwiązania w związku ze zmianą w środowisku bezpieczeństwa Polski i całej wschodniej flanki NATO, ze względu na kryzys o charakterze militarnym w relacjach między Rosją a Ukrainą.
Prezydent poinformował także, że na posiedzeniu swój referat przedstawił wicepremier, minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak. Dotyczył on głównych założeń projektu polityczno-strategicznej dyrektywy obronnej. Szef MON wypowiadał się także na temat kierunków doskonalenia obronności RP. – To były wnioski i propozycje związane ze wzmocnieniem całego systemu obronnego kraju, we wszystkich obszarach, od czysto obronnego po kwestie zarządzania także politycznego na wypadek kryzysu – dodał prezydent Komorowski.
Członkowie Rady rozmawiali także na temat Doktryny Cyberbezpieczeństwa RP.
Przed posiedzeniem Prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył akty powołania w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego: minister spraw wewnętrznych Teresie Piotrowskiej, ministrowi spraw zagranicznych Grzegorzowi Schetynie oraz szefowi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Jackowi Cichockiemu.
Przyjęto strategię bezpieczeństwa RP
Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej (SBNRP) całościowo ujmuje zagadnienia bezpieczeństwa narodowego i wskazuje optymalne sposoby wykorzystania na jego potrzeby wszystkich zasobów państwa w sferach: obronnej, ochronnej, społecznej i gospodarczej. Poprzednia strategia, realizowana od 2007 r., ma obowiązywać do momentu wejścia w życie nowej.
W dokumencie wskazano, że bezpieczeństwo Polski będzie zależało od jej zdolności do efektywnej realizacji interesów narodowych i osiągania celów strategicznych w obecnych i prognozowanych warunkach bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo Europy determinowane będzie przez cztery główne czynniki: NATO, Unię Europejską, strategiczną obecność USA na kontynencie europejskim oraz relacje z Rosją.
Podkreślono, że odbudowywanie mocarstwowej pozycji przez Rosję kosztem jej otoczenia oraz nasilenie się polityki konfrontacyjnej ze strony Federacji Rosyjskiej, czego przykładem jest konflikt z Ukrainą, w tym aneksja Krymu, negatywnie rzutują na stan bezpieczeństwa w regionie.
Oceniono, że w sąsiedztwie Polski istnieje ryzyko konfliktów o charakterze regionalnym i lokalnym, które mogą nas angażować pośrednio lub bezpośrednio. Polska nie jest też wolna od nacisku politycznego wykorzystującego argumentację wojskową. W jej najbliższym otoczeniu występuje duże skupienie potencjałów wojskowych. Zagrożenia dla naszego kraju, w niesprzyjających okolicznościach, mogą przyjąć charakter niemilitarny i militarny. W przypadku tych ostatnich mogą one przybrać postać zagrożeń kryzysowych i wojennych, tj. konfliktów zbrojnych o różnej skali – od działań zbrojnych (poniżej progu klasycznej wojny) do mniej prawdopodobnego konfliktu na dużą skalę.
W dokumencie, odwołując się do naszych interesów narodowych, przedstawiono cele strategiczne Polski w dziedzinie bezpieczeństwa. Wskazano na potrzebę zrównoważonego umiędzynarodawiania i samodzielności w zakresie bezpieczeństwa naszego państwa, w tym zwiększenie strategicznej odporności kraju na różnego rodzaju zagrożenia. Określono w nim trzy priorytety polityki bezpieczeństwa:
– zapewnienie gotowości i demonstracja determinacji do działania w sferze bezpieczeństwa i obrony oraz wzmocnienie narodowych zdolności obronnych, ze szczególnym traktowaniem tych obszarów bezpieczeństwa narodowego, w których sojusznicze (wspólne) działania mogą być utrudnione;
– wspieranie procesów służących wzmocnieniu zdolności NATO do kolektywnej obrony, rozwój Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony UE, umacnianie strategicznych partnerstw (w tym z USA) oraz strategicznych relacji z partnerami w regionie;
– wspieranie i selektywny udział w działaniach społeczności międzynarodowej, realizowanych na podstawie prawa międzynarodowego, mających na celu zapobieganie powstawaniu nowych źródeł zagrożeń, a także reagowanie na zaistniałe kryzysy oraz przeciwdziałanie ich rozprzestrzenianiu się.
Priorytet I
Polska skoncentruje wysiłki strategiczne głównie na zapewnieniu bezpieczeństwa własnym obywatelom oraz terytorium państwa, wsparciu obrony państw sojuszniczych, a następnie na udziale w reagowaniu na zagrożenia poza terytorium sojuszniczym.
Priorytet II
Polska będzie wspierała konsolidację NATO wokół funkcji obronnej, w tym strategiczne wzmocnienie jego wschodniej flanki.
Działania państwa polskiego będą także zmierzały do pogłębiania procesów integracyjnych UE, tak aby dysponowała ona odpowiednim potencjałem bezpieczeństwa, w tym obronnym.
W interesie Polski jest też poprawa wzmocnienie spójności politycznej oraz zwiększenie skuteczności w działaniu.
Pośród strategicznych partnerstw Polski priorytetowe znaczenie ma współpraca z USA. Będziemy wspierać działania na rzecz zachowania amerykańskich gwarancji bezpieczeństwa dla Europy, obecność wojskową USA w Europie, w tym Polsce.
Strategia przewiduje także rozwijanie bliskiej współpracy z sąsiadami oraz budowanie partnerskich relacji z innymi państwami, w tym służących zapobieganiu oraz rozwiązywaniu konfliktów i kryzysów międzynarodowych.
W relacjach z Rosją istotne będzie rozwiązywanie trudnych spraw z uwzględnieniem standardów prawa międzynarodowego.
Priorytet III
Jego realizacja wymaga m.in. wzmocnienia ONZ, kontynuacji starań o dokonanie przeglądu norm prawa międzynarodowego oraz wzmacniania skuteczności regulacji w obszarze kontroli zbrojeń i rozbrojenia, w tym środków budowy zaufania i bezpieczeństwa. W wymiarze regionalnym istnieje potrzeba odbudowy znaczenia OBWE.
Zgodnie z przyjętymi priorytetami, Polska organizuje i prowadzi strategiczne działania obronne, ochronne oraz w sferze bezpieczeństwa społecznego i gospodarczego.
Działania w sferze militarnej ukierunkowane są na utrzymywanie i demonstrowanie wszechstronnej gotowości państwa do skutecznego reagowania na militarne zagrożenia dla niepodległości i integralności terytorialnej Polski.
Celem działań ochronnych jest zapewnienie warunków do utrzymywania ładu konstytucyjnego, wewnętrznej stabilności państwa, bezpieczeństwa powszechnego i porządku publicznego, zarówno wspólnych, jak i indywidualnych zasobów materialnych i niematerialnych, a także funkcjonowania infrastruktury krytycznej.
Istotą działań społecznych w sferze bezpieczeństwa jest stworzenie bezpiecznych warunków do godnego życia obywateli. Do kluczowych działań należą: ochrona dziedzictwa narodowego, w tym zapewnienie jego bezpiecznego rozwoju, zwłaszcza w sferze ekonomicznej, społecznej i intelektualnej oraz niematerialne wsparcie systemu bezpieczeństwa narodowego.
W dokumencie wskazano także wiele strategicznych działań przygotowawczych, zakładających właściwe połączenie w systemie bezpieczeństwa narodowego jego składników militarnych i niemilitarnych, wewnętrznych i zewnętrznych.
Będą one dotyczyły: integracji podsystemu kierowania bezpieczeństwem narodowym; profesjonalizacji podsystemów operacyjnych (obronnego i ochronnych); powszechności przygotowań podsystemów wsparcia (społecznych i gospodarczych).
Podstawowe zadania wiążą się z ustanowieniem podstaw prawnych i organizacyjnych zintegrowanego systemu bezpieczeństwa narodowego oraz wdrożeniem zasad i procedur polityczno-strategicznego kierowania bezpieczeństwem narodowym, jednolitych we wszystkich stanach bezpieczeństwa państwa.
Źródło: Ministerstwo Obrony Narodowej
