We wtorek 12 września Parlament Europejski w pierwszym czytaniu przyjął regulacje, dotyczące bezpieczeństwa dostaw gazu. Jak wynika z komunikatu opublikowanego na stronie PE, każde państwo członkowskie Unii Europejskiej, które doświadczy kryzysu dostaw gazu, będzie w stanie ostrzec sąsiednie kraje i jednocześnie uruchomić pomoc transgraniczną i zapobiec zmniejszeniu dostaw.
Za głosowało 567 europarlamentarzystów a 101 było przeciwnych.
Wcześniej informowano, że dokument nie przeszedł jeszcze całej ścieżki legislacyjnej, ale udało się już osiągnąć porozumienie na temat jego treści. – Udało nam się zakończyć negocjacje na bardzo dobrym porozumieniu, które zapewnia dostawy gazu do naszych domów i innych odbiorców chronionych zawsze, nawet w czasie największego kryzysu – powiedział we wstępnym przemówieniu na forum PE Jerzy Buzek, poseł sprawozdawca projektu w sprawie bezpieczeństwa dostaw gazu. – Nasi obywatele mogą nie rozumieć geopolityki, ale gdy wyłącza im się gaz w mieszkaniach w czasie zimy to czują to. Jeden kraj może spowodować taki kryzys, ale jeden kraj na pewno go nie rozwiąże – dodał.
Pełna treść wystąpienia Jerzego Buzka
Obecnie państwa Unii Europejskiej importują 53 proc. zużywanej przez siebie energii, co kosztuje je dziennie ponad miliard euro. Kraje UE importują głównie ropę (90 proc.), gaz ziemny (66 proc.), węgiel oraz inne paliwa stałe (42 proc.), a także uran i inne paliwa jądrowe (40 proc.).
W lutym 2016 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący przeglądu rozporządzenia z 2010 r. w sprawie bezpieczeństwa dostaw gazu. W wyniku rozmów trójstronnych na początku 2017 r. uzgodniono tekst, który w maju 2017 r. został zatwierdzony przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii. Parlament zamierza poddać ten tekst pod głosowanie podczas posiedzenia plenarnego we wrześniu 2017 r.
Kontekst
Kwestię bezpieczeństwa dostaw gazu reguluje rozporządzenie nr 994/2010, którego celem jest umożliwienie skoordynowanej reakcji państw UE na wypadek kryzysu w dostawach gazu. Ustanawia ono zasadę odbiorców chronionych (obejmującą wszystkie gospodarstwa domowe), którzy powinni być zaopatrywani w gaz nawet podczas kryzysu w dostawach tego surowca. Państwa członkowskie muszą spełnić określony standard w zakresie dostaw, zgodnie z którym zapotrzebowanie na gaz ma być nieprzerwanie zaspokajane w przypadku przedłużającej się przerwy w dostawach, a także są zobowiązane spełnić określony standard w zakresie infrastruktury, zgodnie z którym zapotrzebowanie na gaz ma być nieprzerwanie zaspokajane w przypadku zakłóceń dotyczących największego kraj owego elementu odpowiedniej infrastruktury. Państwa członkowskie muszą przygotować plany działań zapobiegawczych i plany na wypadek sytuacji nadzwyczajnej, w których należy określić działania stanowiące odpowiedź na trzy różne stany kryzysowe (wczesne ostrzeżenie, alarm i sytuacja nadzwyczajna).
W 2014 r. Komisja przeprowadziła testy warunków skrajnych, sprawdzające odporność sektora gazu w Europie w krótkim okresie i na ich podstawie dopatrzyła się pewnych zagrożeń dla bezpieczeństwa dostaw, zwłaszcza w regionach, w których drogi dostaw nie są zróżnicowane. Komisja zaproponowała zajęcie się tymi kwestiami w drodze przeglądu rozporządzenia z 2010 r., aby przezwyciężyć problemy ujawnione w sprawozdaniu na temat wdrożenia, podczas konsultacji publicznych i w ocenie wpływu.
Wniosek Komisji Europejskiej
W lutym 2016 r. Komisja przyjęła wniosek ustawodawczy dotyczący przeglądu rozporządzenia z 2010 r. Zaproponowała w nim wprowadzenie mechanizmu solidarności, w ramach którego państwa członkowskie, które ogłosiłyby u siebie stan nadzwyczajny, mogłyby otrzymywać gaz od krajów sąsiadujących, nawet jeżeli doprowadziłoby to do tymczasowego obniżenia standardu w zakresie dostaw w tych krajach. Wniosek przewiduje plany działań zapobiegawczych i plany na wypadek sytuacji nadzwyczajnej, przygotowywane na szczeblu regionalnym, które uwzględniałyby (lub zastępowały) plany krajowe. Komisja odgrywałaby ważniejszą rolę w dziedzinie kontroli umów handlowych stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa
dostaw.
Stanowisko Parlamentu Europejskiego
W październiku 2016 r. Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii przyjęła sprawozdanie , w którym popiera regionalne podejście Komisji Europejskiej do kwestii bezpieczeństwa dostaw, ale dostrzega potrzebę uzupełnienia go o systematyczną ocenę korytarzy dostaw awaryjnych między regionami. W sprawozdaniu proponuje się bardziej jednolitą definicję odbiorców chronionych w UE w trosce o to, aby wysoki (krajowy) standard w zakresie dostaw nie uniemożliwiał wzajemnych dostaw gazu w sytuacji kryzysowej. Sprawozdanie zawiera propozycję przyznania Komisji większych uprawnień, zwłaszcza w zakresie kontroli i (ewentualnej) modyfikacji umów handlowych stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa dostaw.
W kwietniu 2017 r. negocjatorzy z ramienia Parlamentu i Rady doszli do porozumienia. Krajowe plany działań zapobiegawczych i plany na wypadek sytuacji nadzwyczajnej mają pozostać, ale doda się do nich obowiązkowe rozdziały regionalne. Wykaz regionów będzie odbiegał od wniosku Komisji, a jego podstawą będą trzy główne drogi dostaw gazu, przy czym niektóre kraje będą należeć do więcej niż jednej grupy regionalnej. Uruchomienie mechanizmu solidarności w celu wzajemnych dostaw gazu w sytuacji nadzwyczajnej będzie wymagać uczciwej i szybkiej rekompensaty dla kraju będącego dostawcą. Uzgodniono kryteria określające dokładnie, jakie informacje handlowe należy przekazać Komisji, oraz wprowadzono prawny obowiązek dotrzymania tajemnicy zawodowej, aby nie dopuścić do ujawniania informacji szczególnie chronionych.
AzerNews.com/Parlament Europejski
AKTUALIZACJA: 12.09.2017 r. godz. 15:05
