Jak będzie działać instalacja zwiększająca efektywność rafinerii Lotosu
(Lotos)
Głównym celem Projektu EFRA jest zagospodarowanie ciężkiej pozostałości, czyli tej części ropy naftowej, z której powstaje ciężki olej opałowy lub asfalt. Są to produkty obarczone ujemną marżą, czyli tańsze niż ropa. Dzięki EFRA rafineria LOTOSU nie będzie już produkować ciężkiego oleju opałowego, a z tony niechcianej pozostałości powstanie ok. 700 kg paliw oraz 300 kg koksu. W koksie zmagazynowany zostanie dwutlenek węgla, który zostałby wyemitowany do atmosfery przy innym przerobie pozostałości. Dzięki temu LOTOS nie będzie ponosił kosztów emisji tego gazu. EFRA zapewni wysoki wzrost marży rafineryjnej o ok. 2 dolary na baryłce ropy.
Koksowanie opóźnione i naprzemienne
Instalacja opóźnionego koksowania DCU (Delayed Coking Unit) przerabiać będzie w ciągu godziny 160 ton pozostałości próżniowej (z instalacji destylacji próżniowej) oraz asfaltu SDA (Solvent Deasphalting) otrzymywanego z instalacji ROSE (Residual Oil Supercritical Extraction). Z tej pozostałości obecnie powstaje asfalt i ciężki olej opałowy.
Produkty DCU to ponad 80 ton na godzinę wsadu dla instalacji MHC (Mild-Hydrocracking Unit) i HDS (Hydrodesuplhurisation Diesel Unit), z którego powstanie głównie olej napędowy i hydrowaks oraz benzyna, LPG oraz ok. 50 ton koksu oraz pozostałe.
Ciężka pozostałość, dostarczana dwoma rurociągami do instalacji DCU, podawana będzie po podgrzaniu do wielkiego, pionowego zbiornika – reaktora (coke drum) o wysokości kilkudziesięciu metrów i pojemności ponad tysiąc m3. Proces koksowania będzie odbywał się naprzemiennie w dwóch takich zbiornikach. W jednym zbiorniku będzie przebiegał proces krakingu termicznego, a w drugim – chłodzenie, wycinanie i usuwanie koksu. A potem nastąpi zmiana. Urządzenia do wycinania koksu prądem wody znajdować się będą nad reaktorami, a cała konstrukcja będzie wysoka na blisko sto metrów.
Wewnątrz zbiornika, w temperaturze ok. 500°C, odbywać się będą procesy koksowania oraz krakowania, czyli łamania długich łańcuchów węglowodorów na krótkie – charakterystyczne dla paliw. Najcięższe węglowodory zmienią się w koks, który w ciągu kilkunastu godzin wypełni zbiornik. Wtedy nastąpi przełączenie procesu do drugiego, pustego zbiornika, a koks zostanie schłodzony do temperatury 30-40°C za pomocą pary wodnej oraz wody. Po schłodzeniu zostanie pocięty na kawałki za pomocą wiertła wodnego, czyli wodą o ciśnieniu kilkuset atmosfer. Bryłki koksu spadną wraz z wodą do betonowego zbiornika. Po opróżnieniu, zbiornik-reaktor zostanie wygrzany i po napełnieniu drugiego zbiornika, znów rozpocznie się w nim koksowanie.
Ciekłe węglowodory odprowadzane będą górą zbiornika i trafią do kolumny destylacyjnej, w której zostaną rozdzielone na gazy suche, LPG, benzynę, lekki olej opałowy (LCGO) i ciężki olej opałowy z koksowania (HCGO). HCGO trafi do hydrokrakingu MHC, gdzie zostanie przerobiony głównie na wysokiej jakości olej napędowy, ale powstaną też mniejsze ilości benzyny i LPG oraz półprodukt – hydrowaks. LCGO przerabiany będzie głównie na olej napędowy na instalacji HDS. Powstający podczas koksowania gaz opałowy zasili po odsiarczeniu gazową sieć rafineryjną.
Inne instalacje
Obok DCU powstaną instalacje logistyczne związane z wywozem koksu, węzeł oczyszczania LPG, instalacja odsiarczania benzyny – CNHT produkująca benzynę surową oraz instalacja produkcji wodoru (HGU). 85% produkcji wodoru przeznaczone będzie do przerobu produktów koksowania, a 15% – na inne potrzeby. Uzupełnieniem projektu EFRA będzie. instalacja rozdziału hydrowaksu powstałego na instalacji MHC.
O innych instalacjach napiszemy w kolejnych artykułach. Polecamy też nasz słownik, w którym znaleźć można wytłumaczenie wszystkich najważniejszych procesów mających w rafinerii.
