KOMENTARZ
Adam Matkowski
Przewodniczący Rady Fundacji DISE
Podjęte w ostatnich tygodniach przez zarząd PGNIG na czele z Piotrem Grzegorzem Woźniakiem, działania na rzecz połączenia gazowego z Norwegią uznać należy za krok we właściwym kierunku. Pozyskanie nowego źródła dostaw gazu do Polski ze złóż znajdujących się pod dnem Morza Północnego będzie stanowić realizację celu z zakresu bezpieczeństwa rynku gazu, znajdującego się w obowiązującej nadal Polityce energetycznej Polski do 2030 roku.
We wspomnianym dokumencie (s.10) znajduje się następujące zdanie: „Głównym celem polityki energetycznej w tym obszarze jest zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego kraju poprzez dywersyfikację źródeł i kierunków dostaw gazu ziemnego.” Budowa infrastruktury transportowej umożliwiającej dostawy norweskiego gazu to więc nic innego jak wypełnienie przyjętego w polityce energetycznej państwa zadania (s.11) w postaci: „Dywersyfikacji dostaw poprzez budowę systemu przesyłowego umożliwiającego dostawy gazu ziemnego z kierunku północnego, zachodniego i południowego oraz budowa połączeń międzysystemowych realizujących w pierwszej kolejności postulat dywersyfikacji źródeł dostaw (…)”. Należy przy tym pamiętać, że koncepcja pozyskania dostępu do północnych źródeł gazu posiada długą historię sięgająca jeszcze lat 1990-1991, kiedy strona polska próbowała realizować projekt rurociągu Polp Pipe prowadzącego do złóż gazu na Morzu Północnym.
Zrealizowanie planowanego przez PGNiG przedsięwzięcia w połączeniu z działającym Terminalem LNG w Świnoujściu umożliwi powstanie szerokiego korytarza gazowego, który zmieni dotychczasowy układ transportowy w Polsce ale także w Europie Środkowej. Powstaną solidne fundamenty dla trwałego bezpieczeństwa rynku gazu ziemnego oraz jego pełnej liberalizacji. Dzięki tym powstaną dogodne uwarunkowania do szybszej realizacji połączeń międzysystemowych między państwami Grupy Wyszehradzkiej, które zyskają realną możliwość zakupu gazu od nowych niezależnych dostawców. W związku z tym przed Polską rysują się ciekawe perspektywy w kontekście integracji unijnych rynków gazu. Stworzone zostaną bowiem warunki do utworzenia węzła transportowo-handlowego – Hubu Gazowego, świadczącego swoje usługi dla całego regionu Europy Środkowej. Rozwój współpracy energetycznych z Norwegią posiada także swój aspekt polityczny. Norwegia jest sojusznikiem Polski w ramach Paktu Północnoatlantyckiego, szczególnie zainteresowanym stanem bezpieczeństwa w regionie skandynawskim i basenie Morza Bałtyckiego. W tym kontekście budowanie więzów gospodarczych między naszymi krajami powinno sprzyjać wzmacnianiu relacji w obszarze bezpieczeństwa militarnego.
Źródło: Cire.pl
