„Możliwości operacyjne systemu AGS (Alliance Ground Surveillance), jego przydatność w systemie obronnym Sojuszu, w tym także Polski oraz korzyści polityczne były fundamentem decyzji o przystąpieniu Polski do programu” – powiedział podczas konferencji Rady Dyrektorów Organizacji Zarządzającej Programem AGS wiceminister obrony narodowej Czesław Mroczek.
We wtorek 8 lipca w Warszawie rozpoczęła się dwudniowa konferencja Rady Dyrektorów Organizacji Zarządzającej Programem AGS (NAGSMO BoD – NATO Alliance Ground Surveillance Management Organisation Board of Directors).
Okazją do zaproszenia tego gremium, składającego się z przedstawicieli państw budujących wspólnie zdolność do rozpoznania obiektów naziemnych z powietrza, stał się powrót Polski do tego programu. Dokument akcesyjny został podpisany 2 kwietnia, a zatwierdzony 19 czerwca br.
– NAGSMO znalazła już swoją ugruntowaną pozycję w historii NATO budując drugą co do wielkości zdolność, obok AWACS-a, która będzie własnością całego Sojuszu. Warto w tym miejscu przypomnieć, że historia budowy AGS sięga roku 1992 kiedy to natowskie komitety: Planowania Obronnego i Wojskowy sformułowały potrzebę opracowania tego typu narzędzia rozpoznania – mówił podczas konferencji wiceminister Czesław Mroczek. – Proces dochodzenia do obecnej koncepcji AGS był trudny, a przede wszystkim niezwykle długotrwały. Choć zapewne dzięki temu Sojusz otrzyma system znacznie nowocześniejszy niż można było to sobie wyobrazić w 1992 roku – dodał wiceminister.
Wdrożenie programu AGS zapewni większą zdolność operacyjną w rejonach działania. Ponadto program będzie wzmacniał nie tylko wspólne zdolności obronne NATO, ale także stanowił istotne uzupełnienie zdolności posiadanych przez Siły Zbrojne RP. Przystąpienie do grupy 15 państw budujących AGS stworzy sprzyjające warunki do jego wykorzystania dla potrzeb narodowych. Będzie z pewnością miało wpływ na wzrost znaczenia i pozycji w NATO.
Architektura systemu ma być oparta na 5 bezpilotowych statkach powietrznych Global Hawk firmy Northrop Grumman zdolnych do długotrwałych lotów na dużych wysokościach, wyposażonych w radar pozwalający na wykrywanie i śledzenie celów naziemnych. Uzyskane dane będą przekazywane w czasie rzeczywistym do głównej bazy operacyjnej we Włoszech, sojuszniczych stanowisk dowodzenia różnych szczebli oraz do narodowych systemów dowodzenia i rozpoznania. Osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej systemu planowane jest na 2017 r., a pełnej na 2018 r.
Źródło: Ministerstwo Obrony Narodowej
