Liderzy trzech ogólnopolskich central związkowych – NSZZ Solidarność, OPZZ i Forum Związków Zawodowych ogłosili dziś w Warszawie decyzję o rozpoczęciu przygotowań do czynnych akcji protestacyjnych w całym kraju.
20 stycznia centrale związkowe zwróciły się do premier Ewy Kopacz o rozpoczęcie negocjacji na temat związkowych postulatów przedstawionych podczas ogólnokrajowych protestów we wrześniu 2013 roku. Proponowały, aby do spotkania doszło najpóźniej do 31 stycznia.
– Skoro pani premier nie chce rozmawiać, to my mówimy krótko: żarty się skończyły. W związku z tym rozpoczęliśmy przygotowania do akcji czynnych, łącznie z wielką demonstracją w Warszawie – zapowiedział Piotr Duda, szef Solidarności podczas konferencji prasowej po posiedzeniu Krajowego Komitetu Protestacyjno-Strajkowego trzech central związkowych. – Chcemy rozwiązań systemowych, a nie pseudodialogu i rozwiązań doraźnych – dodał szef Komisji Krajowej „S”.
– Nie możemy dłużej czekać jako ruch związkowy za zatrzaśniętymi drzwiami. Nie możemy dłużej czekać na realizacje naszych postulatów – podkreślał Jan Guz, szef OPZZ.
– Poszczególne branże są gotowe do protestów. Służba zdrowia jest gotowa do strajku generalnego. W pogotowiu są kolej i energetyka. Czas nie na zabawę, a na konkretny dialog – mówił Dariusz Trzcionka, wiceprzewodniczący Forum Związków Zawodowych.
Piotr Duda dodał, że 6 lutego rozpocznie się ulotkowa akcji informacyjna skierowana nie tylko do członków związku, ale do całego społeczeństwa. Nie ujawnił szczegółów harmonogramu akcji. Zapowiedział, że szczegółowe informacje dotyczące kolejnych etapów protestów przekazywane będą przez rzeczników prasowych organizacji związkowych.
Podczas konferencji liderzy central związkowych przekazali dziennikarzom listę postulatów:
NSZZ Solidarność, OPZZ i FZZ domagają się:
– szybkiego wzrostu minimalnego wynagrodzenia do poziomu 50 proc. przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej
– wprowadzenia minimalnej stawki wynagrodzenia za godzinę gracy niezależnie od formy zatrudnienia
– wycofania antypracowniczych zmian w Kodeksie pracy, dotyczących czasu pracy oraz wprowadzenia zasady zawierania umowy o pracę na piśmie przed rozpoczęciem pracy
– wyeliminowania stosowania śmieciowych umów o pracę oraz patologicznego samozatrudnienia
– odblokowania wzrostu wynagrodzeń dla pracowników państwowej i samorządowej sfery budżetowej
– wycofania się z podwyższonego wieku emerytalnego oraz wprowadzenia prawa do skracania powszechnego wieku emerytalnego dla ubezpieczonych legitymujących się 35-letnimi w przypadku kobiet i 40-letnimi w przypadku mężczyzn okresami składkowymi i minimalnym kapitałem emerytalnym gwarantującym przyszłe świadczenie na poziomie nie mniejszym niż minimalna emerytura.
– wprowadzenia skutecznej polityki państwa ukierunkowanej na tworzenie stabilnych miejsc pracy, chroniących pracowników przed ubóstwem
– odmrożenia podstawy naliczania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych
– wypracowania i wdrożenia skutecznego programu walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym, w tym zwiększenia wysokości progów dochodowych uprawniających do świadczeń rodzinnych i pomocy społecznej
– przywrócenia odpowiedzialności państwa za zdrowie obywateli
– bardziej sprawiedliwego podziału wypracowanego dochodu narodowego, m.in. poprzez zwiększenie progresji podatkowej.
– wprowadzenia systemowych zmian w dialogu społecznym zgodnie z oczekiwaniami partnerów społecznych.
Źródło: Związki zawodowe
