Tej wiosny przywódcy państw UE zdecydują o kierunku unijnej strategii do 2050 r. Ich rozstrzygnięcia będą miały wpływ zarówno na konkurencyjność unijnej gospodarki jak i na budżet UE – pisze Lidia Wojtal z portalu WysokieNapiecie.pl.
Luty 2019 r. rozpoczyna serię dyskusji o tym dokąd zmierza UE w globalnej strategii klimatyczno-energetycznej. Do przedyskutowania są dwie podstawowe kwestie: krótkoterminowa – czy i o ile podnieść unijny cel globalny do 2030 r, który obecnie wynosi 40% względem 1990r. i długoterminowa – jak ma wyglądać unijna transformacja energetyczna do 2050 r. oraz jakie są cele i sposoby realizacji tych celów. Do tego należy dodać sposób formułowania unijnego stanowiska na zewnątrz w ramach dyplomacji klimatycznej i wyznaczyć najważniejsze punkty tego przekazu.
W przeciągu dwóch dni (18-19 lutego) odbyły się aż trzy spotkania rad UE (czyli spotkań odpowiednich ministrów) na których omawiano temat polityki klimatyczno-energetycznej: Rada ds. Zagranicznych (FAC), Rada ds. Konkurencyjności (COMPET) i Rada ds. Ogólnych (GAC). Pod kątem terminów najciekawsze wnioski płyną z rady GAC. Już 21-22 marca na najbliższej Radzie Europejskiej (czyli spotkaniu przywódców państw UE) zostaną wydane wytyczne dla ogólnych kierunków i priorytetów politycznych unijnej strategii długoterminowej do 2050. Intensywność prac nad strategią jest ogromna: wkład w debatę nad ostatecznym kształtem strategii mają mieć prawie wszystkie rady sektorowe. Sama strategia zaś ma być przedłożona na poziom globalny najpóźniej w 2020 r. Wiele przy tym wskazuje na to, że może to nastąpić już pod koniec 2019 r.
Dyplomacja klimatyczna – konkluzje Rady ds. Zagranicznych
18 lutego rada ds. zagranicznych przyjęła konkluzje ws. dyplomacji klimatycznej. Jest to dokument polityczny wskazujący główne kierunki unijnych działań dyplomatycznych w zakresie polityki klimatycznej. Może on jednak mieć spore znaczenie dla ustaleń na innych forach unijnych. Rada ta nie ma kompetencji do wyznaczania, a tym bardziej zatwierdzania nowych celów redukcyjnych. Niemniej, sformułowania ujęte w jej konkluzjach mają wartość precedensową dla tekstów innych konkluzji – w szczególności tych przyjmowanych na Radzie ds. Środowiska (ENVI) czy Radzie Europejskiej, gdzie decyzje ws. ostatecznego brzmienia konkluzji zapadają jednomyślnie.
Konkluzje podkreślają, że UE kierując się wynikami badań naukowych i Dialogiem Talanoa, który odbył się na COP24 w Katowicach, jest zdeterminowana aby zwiększyć globalną ambicję i w tym zakresie przewodzić globalnym wysiłkom na wszystkich frontach. W tym kontekście chwali się przyjęciem legislacji klimatyczno-energetycznej do 2030 r. i potwierdza, że do 2020 r. przedłoży ponownie lub zaktualizuje (zwiększy) swój cel do 2030 r.
Jakie są pozostałe konkluzje? Który rok będzie krytyczny dla decyzji dotyczących klimatu? Jaki będzie to miało wpływ na budżet? O tym w dalszej części artykułu na portalu WysokieNapiecie.pl
