Jutro rząd ma zająć się projektem nowelizacji ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego oraz niektórych innych ustaw, zakładającym przedłużenie regulacji dotyczących możliwości zbywania kopalń i zakładów górniczych do końca 2023 roku – wynika z porządku obrad Rady Ministrów.
Projektowane zmiany zakładają m.in:
- przedłużenie obowiązywania regulacji dotyczących możliwości zbywania kopalń, zakładów górniczych lub ich oznaczonych części do końca 2023 roku;
- przedłużenie obowiązywania regulacji dotyczących restrukturyzacji zatrudnienia,
- zwiększenie wysokości limitu środków przeznaczonych na finansowanie procesu restrukturyzacji, rozpoczętego w 2015 roku do kwoty 12 mld zł oraz wydłużenia okresu finansowania realizacji zadań środkami z limitu do dnia 31 grudnia 2027 roku tj. do daty utraty ważności Decyzji Rady z dnia 10 grudnia 2010 roku w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla (2010/787/UE),
- uwzględnienia w limicie środków, o którym mowa w pkt 3, możliwości finansowania rent wyrównawczych pracownikom i byłym pracownikom kopalń przekazanych do SRK przez przedsiębiorstwa górnicze po dniu 1 stycznia 2015 roku;
W ocenie skutków regulacji (OSR) przedstawiono wpływ projektu na sektor finansów publicznych w latach 2021–2027, który po stronie wydatków wykazuje zwiększenie na kwotę 9 521 mln zł, z czego:
- wydatki z budżetu państwa w formie dotacji – 8 412 mln zł
- dotacje z NFOŚiGW – 1 109 mln zł.
Kwota wydatków obejmuje koszty restrukturyzacji sektora górnictwa węgla kamiennego dla jednostek, których likwidację rozpoczęto:
- przed dniem 1.01.2007 roku – 3 152 mln zł
- w latach 2015–2018 – 4 153 mln zł
- w latach 2021–2023 – 2 216 mln zł
Dotychczasowa kwota limitu określona w ustawie z 22 stycznia 2015 roku o zmianie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w latach 2008–2015 wynosi siedem miliardów złotych i obejmuje finansowanie restrukturyzacji sektora górnictwa węgla kamiennego, która rozpoczęła się w 2015 roku i zabezpiecza środki do 2023 roku.
Według tych danych, w latach 2021–2027 wydatki zostały oszacowane na kwotę 6 369 mln zł dla jednostek, których likwidację rozpoczęto po pierwszym stycznia 2015 roku. Uwzględniając środki już wydatkowane na ten cel w latach 2015–2020, w projekcie ustawy został podwyższony limit do 12 mln zł i wydłużony okres finansowania do 2027 roku.
Celem projektu jest umożliwienie skorzystania z instrumentów osłonowych i należnych z tego tytułu świadczeń socjalnych pracownikom zatrudnionym w kopalni, zakładzie górniczym lub jego oznaczonej części, nabytych pierwszym stycznia 2015 roku przez przedsiębiorstwo, którzy w okresie likwidacji kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, nie posiadają uprawnień emerytalnych.
Tymi instrumentami są: urlop górniczy, urlop dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla lub jednorazowa odprawa pieniężna.
Oprócz przewidzianej w projekcie możliwości skorzystania z jednorazowej odprawy pieniężnej przez pracowników powierzchni, została rozszerzona grupa uprawnionych o pracowników dołowych, posiadających co najmniej roczny staż pracy pod ziemią w przedsiębiorstwie górniczym. Próg wymaganego stażu pracy w przedsiębiorstwie górniczym został obniżony z pięciu lat do jednego roku.
ISB News/Bartłomiej Sawicki
