Wodór odegra ważną rolę w przekształceniu światowego systemu energetycznego. Państwa członkowskie Unii Europejskiej nie są jedynymi graczami na arenie międzynarodowej, zainteresowanymi rozwojem gospodarki wodorowej. Jednym z pionierów rozwoju tego innowacyjnego obszaru gospodarczego jest Republika Korei – pisze Bartłomiej Kupiec ze Stowarzyszenia Z energią o prawie.
Od wielu lat Korea boryka się z wieloma problemami takimi jak degradacja środowiska naturalnego, wzrost stopy bezrobocia i spowolnienie wzrostu gospodarczego. Rząd koreański ma nadzieję, że rozwiązania tych problemów można znaleźć poprzez wspieranie i inwestowanie w rozwój gospodarki wodorowej. Koreańskie ministerstwo handlu, przemysłu i gospodarki opublikowało 17 stycznia 2019 roku strategię gospodarki wodorowej (ang. Hydrogen Economy Roadmap). Wizją Korei jest stanie się wiodącym krajem w nowej globalnej gospodarce wodorowej za pomocą rozwoju dwóch filarów: pojazdów elektrycznych z ogniwami paliwowymi (FCEV) i ogniw paliwowych. Zgodnie ze strategią wodorową do 2040 roku w Korei powstanie 6,2 mln pojazdów napędzanych wodorem (1200 stacji tankowania) oraz elektrolizerów o mocy zainstalowanej 15 GW, dzięki czemu 4,9 procent zużywanej energii będzie pochodziło z wodoru.
Koreańskie prawo wodorowe
W dniu 5 lutego 2021 roku weszła w życie ustawa o promocji gospodarki wodorowej i zarządzaniu bezpieczeństwem wodoru ( dalej: ustawa o wodorze). Jest to obecnie najważniejszy akty prawny regulujący rozwój gospodarki wodorowej. Czysty wodór bez emisji gazów cieplarnianych określany jest jako wodór bezemisyjny, a ten o mniejszej emisji jako wodór niskoemisyjny.Czysty wodór jest klasyfikowany według mechanizmu produkcji na zielony wodór, szary wodór, niebieski wodór i różowy wodór – sposób klasyfikacji zostanie uszczegółowiony rozporządzeniem, które obecnie jest przygotowywane przez koreańskiego ustawodawcę.
Artykuł 10 ustawy o wodorze stanowi, że rząd Korei Południowej będzie subsydiował lub udzielał pożyczek na rozwój projektów związanych z wodorem (w tym na współpracę z podmiotami zagranicznymi). Artykuł 13 tejże ustawy zezwala na tworzenie prywatnych funduszy inwestycyjnych w celu inwestowania w przemysł związany z wodorem. Rząd utworzy fundusz gospodarki wodorowej o wartości 34 mln dolarów i zwiększy maksymalny limit pożyczek dla przedsiębiorstw inwestujących w przedsiębiorstwa wodorowe do 8,4 mln dolarów. Aby uzyskać finansowanie rządowe, firma musi zakwalifikować się jako firma specjalizująca się w technologiach wodorowych; kryterium dla takich firm jest uzyskanie co najmniej 30 procent sprzedaży z działalności związanej z wodorem lub zainwestowanie 20 procent budżetu na badania i rozwój produktów związanych z wodorem.
Na mocy ustawy utworzono ponadto „Radę ds. gospodarki wodorowej”, która ma działać w celu opracowania odpowiednich strategii, polityki i przepisów na szczeblu krajowym. Służy ona również rozwiązywaniu problemu finansowania projektów wodorowych w duchu idei zrównoważonego rozwoju.
W ustawie o wodorze ponadto zawarto szereg instrumentów prawnych mających na celu ustanowienie standardów bezpieczeństwa w takich obszarach jak zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wodorem. Środki te są uzupełnione o odpowiednie kary o charakterze administracyjnym oraz obowiązki informacyjne. Przedsiębiorstwa sprzedające wodór za pośrednictwem zakładów dostarczających wodór do pojazdów wyposażonych w ogniwa paliwowe muszą zgłaszać cenę sprzedaży do ministerstwa handlu, przemysłu i gospodarki.
Rewolucja wodorowa już się zaczęła w świetle działań ustawodawców na całym świecie. Jednakże rozwój tego innowacyjnego sektora gospodarki napotyka szereg problemów. Zwłaszcza koszt jest największą przeszkodą na drodze do komercyjnego wykorzystania. Na szczeblu krajowym rządy państw zainteresowanych gospodarką wodorową muszą zapewnić przemysłowi różne bodźce, aby zachęcić go do opracowania wysokowydajnych rozwiązań przy niskich kosztach. Gospodarka wodorowa może przyczynić się do walki z kryzysem klimatycznym poprzez ułatwienie dekarbonizacji przemysłu i transportu. Wymagane jest jednak nie tylko aktywne zaangażowanie państwa w jej rozwój ale również i wzrost społecznej świadomości na temat gospodarki wodorowej.
