Od początku 2023 roku Ministerstwo Infrastruktury stopniowo publikuje wyniki postępowań rozstrzygających dotyczących nowych lokalizacji nowych morskich farm wiatrowych na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej. Na chwilę obecną ten resort ogłosił wyniki w sprawie pięciu lokalizacji, które w większości padły łupem jednego gracza – pisze Aleksander Tretyn ze Stowarzyszenia „Z energią o prawie”.
Aktualnie podmiotem dominującym, który uzyskał najwięcej nowych lokalizacji – a praktycznie wszystkie dostępne, jest PGE Baltica, której spółki uzyskały największą ilość punktów w postępowaniach rozstrzygających. W czołówce punktowej wysoko plasował się równie francuski EDF, RWE, Eni oraz SSE.
Pierwszy z opublikowanych wyników dotyczył obszaru oznaczonego numerami 53.E.1 o powierzchni 150 km kwadratowych. Było to jeden z większy dostępnych obszarów jednak z racji sąsiedztwa obszaru z poligonem wojskowym przeznaczonym do ćwiczeń NATO. Jak tłumaczyło Ministerstwo Infrastruktury, zaproponowane przez wnioskodawców terminy realizacji przedsięwzięcia były nierealne. „Harmonogram realizacji przedsięwzięcia nie uwzględniał terminów, w jakich należy uzyskać pozwolenie na budowę i jednocześnie zakazu wznoszenia i wykorzystywania sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w akwenie przed końcem 2040 roku – przekazało Ministerstwo Infrastruktury w ogłoszonym wyniku postępowania.
Drugi z ogłoszonych wyników dotyczył obszaru Ławicy Słupskiej oznaczonego numerami 43.E.1. Łączna powierzchnia tej lokalizacji to około 118 km2. Postępowanie to również zostało rozstrzygnięte na korzyść spółki, należącej do PGE – PGE Baltica 4. Kolejne miejsca w rankingu zajmował EDF Reneweable Offshore Polska, Cormano – Spółka należąca do RWE oraz POW-Polsich Offshore Wind-Co – której większościowym udziałowcem jest włoska firma Eni. Lokalizacja ta znajduje się również blisko portu serwisowego PGE, który powstanie w Ustce.
Trzecia z lokalizacji została rozstrzygnięta pod koniec stycznia. Obszar znajdujący się na Ławicy Środkowej oznaczony numerami 60.E.3 o powierzchni 142,7 km2 został również rozstrzygnięty na korzyść PGE– Elektrownia Wiatrowa Baltica 1. Za spółką skarbu Państwa, ponownie na drugim miejscu uplasował się z francuski EDF, następne miejsce zajęła spółka należąca do RWE, zaś na ostatnie pozycji z osiągniętym minimum znalazła się spółka POW – Polish Offshore Wind-Co – należąca do włoskiego Eni. Na obszarze zlokalizowanym około 78 km od linii brzegowej PGE będzie chciało zrealizować projekt o mocy około 1185 MW. Atutem wspomnianej lokalizacji, który miał bardzo duże znaczenie dla PGE, jest sąsiedztwo z realizowanym już projektem Baltica 1, którego moc będzie wynosiła około 0,9 GW.
Czwarty obszar, który został rozstrzygnięty na początku lutego – 60.E.4 o powierzchni 77,4 km2 – ponownie przypadł spółce należącej do PGE – Elektrownia Wiatrowa Baltica 5. Łączna moc farm wiatrowych na tym terenie została oszacowana na około 550 MW.
Lokalizacja ta znajduje się na Ławicy Słupskiej i sąsiaduje z wcześniej przyznaną lokalizacją – 60.E.3. PGE uzyskując tę lokalizację uzyskało komplet obszarów dostępnych w obrębie rozwijanego już projektu Baltica 1, co będzie stanowiło pewne ułatwienie dla rozwijania nowych projektów.
Kolejne miejsca z minimum kwalifikacyjnym przypadły ponownie EDF, RWE oraz POW. Nowym graczem z minimum okazała się spółka SSE Reneweables Poland, która zajęła piąte miejsce.
Ostatni obszar w „pierwszej” turze rozdań o powierzchni 121 – 44.E.1 przypadł … również PGE – Elektrownia Wiatrowa Baltica 9. Lokalizacja znajdująca się około 48 km zaś łączna moc farm będzie wynosiła około 970 MW. Bliskość portu serwisowego w ustce również jest bardzo dużym atutem dla PGE. Pozostałem miejsca w rankingu, tak jak w innych rozstrzygnięciach zostały zajęte odpowiednio przez EDF, RWE oraz POW (Eni). Duże plany wobec tego obszaru miała firma RWE, która w pobliżu tej lokalizacji aktualnie rozwija projekt o łącznej mocy 350 MW. Planowana przez RWE farma Sharco Duo, która miała powstać na obszarze 44.E.1 miała zostać połączona z elektrolizerem produkującym, zaś planowane rozpoczęcie produkcji energii elektrycznej miało rozpocząć się w 2028 roku. Ten projekt najprawdopodobniej nie będzie miał szans na realizację, gdyż wyżej został oceniony ten PGE.
Do rozdania w drugiej fazie zostało jeszcze sześć lokalizacji, które najprawdopodobniej zostaną przyznane w II kwartale 2023 roku. W Przypadku pozyskania kolejnych lokalizacji faworytem może być PKN Orlen, który pomimo, braku uzyskania minimum kwalifikacyjnego dla rozstrzygniętych już projektów będzie miał spore szanse na nowe obszary.
Z dostępnych obszarów cztery znajdują się w bliskim sąsiedztwie portu instalacyjnego który ma powstać w Świnoujściu – obszary 14.E.1, 14.E.2, 14.E.3 oraz 14.E.4. Łączna powierzchnia wskazanych obszarów to około 450 km2. Ponadto polski koncern multienergetyczny może również mieć duże szanse na przyznanie obszaru 46.E.1, który znajduje się w sąsiedztwie realizowanego już projektu Baltic Power. Na wspomnianym obszarze może również zależeć OW Poland, gdyż również sąsiaduje on z farmą BC Wind realizowaną przez Ocean Wind.
Wysokie zainteresowanie tym obszarem, jak i obszarami 14.E.1 i 14.E.2 wykazuje również PGE, które jak na razie zdobyło wszystkie możliwe obszary. W rozstrzygnięciu zostaje jeszcze obszar 45.E.1 zlokalizowany w obszarze farm Baltica 2 i Baltica 3. Obszar ten o powierzchni 17km2, również może z dużym prawdopodobieństwem przypaść PGE, które włączy go w realizowane już projekty.
PGE aktualnie króluje na polskim Bałtyku z uzyskanymi czterema lokalizacjami, których łączna powierzchnia wynosi blisko 460 km kwadratowych. Dominacja PGE może jednak zmienić się wraz z rozstrzygnięciem w sprawie pozostałych obszarów, na których w szczególności będzie zapewne zależało Orlenowi. Ponadto należy również zaznaczyć, iż rozstrzygnięcia które aktualnie zapadły nie mają charakteru ostatecznego, zaś podmioty które zostały sklasyfikowane za PGE, złożyły już stosowne odwołania.
Tretyn: 200 metrów ma znaczenie. Ustawa odległościowa chodzi o kulach
