Gaz skroplony z USA może rzeczywiście trafić do Polski. Wygląda na to, że później dotrze na Ukrainę – pisze Wojciech Jakóbik, redaktor naczelny BiznesAlert.pl.
Overseas Private Investment Corporation (OPIC), czyli rządowa agencja Stanów Zjednoczonych, zapewni ukraińskiej spółce Energy Resources of Ukraine (ERU) gwarancje warte 38 mln dolarów na zakup gazu – informuje OPIC na stronie internetowej. Całkowity koszt projektu ma wynieść 70 mln dolarów.
OPIC informuje, że ERU sprowadzi gaz skroplony z USA i zakupi go od lokalnych producentów. Ma go składować w magazynach Ukrtransgazu i sprzedawać klientom przemysłowym. – Projekt wzmocni bezpieczeństwo energetyczne Ukrainy dzięki zakupowi i magazynowaniu do 10 procent rocznego zapotrzebowania gaz w tym kraju – podał OPEC.
W 2016 roku zużycie gazu ziemnego na Ukrainie wyniosło według informacji Naftogazu 33,2 mld m3. Informacja OPIC wskazywałaby więc na to, że Ukraińcy będą chcieli sprowadzić około 3 mld m3 rocznie.
Aby sprowadzić ten wolumen lub jego część w postaci skroplonej, ERU musiałoby wykorzystać terminal LNG w Świnoujściu. Być może w tym celu zmieni umowę z PGNiG, które od maja 2016 roku śle gaz Ukraińcom. Choć wolumen nie został ujawniony, może to być do 1,5 mld m3 rocznie, bo tyle wynosi przepustowość istniejącego połączenia gazowego Polska-Ukraina w Drozdowiczach. Być może będzie możliwość zwiększenia zakupów od PGNiG i za jego pośrednictwem sprowadzenia gazu skroplonego z USA.
Tłumaczyłoby to zwiększoną intensywność kontaktów USA-Polska, których istotnym elementem były rozmowy o imporcie gazu skroplonego do Polski. Polacy, którzy zakontraktowali ostatnio dodatkowy gaz z Kataru niekoniecznie potrzebują amerykańskiej alternatywy, więc oczekują atrakcyjnej ceny, a nawet offsetu.
Jednak zwiększenie wykorzystania przepustowości terminalu LNG i sprzedaży PGNiG poprzez pośrednictwo w dostawach na Ukrainę to atrakcyjna opcja i element realizacji koncepcji Bramy Północnej (gazoport i Korytarz Norweski jako alternatywa dla całej Europy Środkowo-Wschodniej). Tym bardziej, że może zainteresować nie tylko prywatne ERU Trading, ale i państwowy Naftogaz. Tymczasem 20 kwietnia Gaz-System postanowił zwiększyć przepustowość terminalu LNG z 5 do 7,5 mld m3 rocznie.
W tym kontekście ciekawe są informacje OPIC na temat celu składowania LNG w magazynach Ukrtransgazu – obecnie nadal spółki zależnej Naftogazu. Być może będzie to sposób na przekazanie gazu państwu ukraińskiemu łańcuchem PGNiG-ERU-Ukrtransgaz-Naftogaz. Byłby to dobry interes ekonomiczny dla Polski i wsparcie polityczne ze Stanów Zjednoczonych.
ERU Trading należy do Andrija Faworowa, byłedo dyrektora ds. handlu w DTEK, Dale’a Perryego i Jarosława Mudrego. Prezesem jest Perry, obywatel amerykański. Spółka opisuje siebie jako „amerykańskiego inwestora w sektor energetyczny Ukrainy”. Z kolei OPIC jest opisywany jako narzędzie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa USA na rozwijających się rynkach.
Dodaje to sprawie pikanterii, bo pozwala doszukiwać się politycznego układu Polska-Ukraina-USA za zwiastowaną transakcją na zakup gazu skroplonego. W tym kontekście ciekawe są słowa prof. Alana Rileya z City University of London, który podczas Kongresu Przemysłowego Obronność i Energetyka: Europa i Ukraina 2017 ocenił, że o ile w przeszłości w celu stabilizowania sytuacji Amerykanie słali do Europy piechotę morską, o tyle obecnie mogą osiągnąć ten sam efekt przy wykorzystaniu tankowców LNG.
W ten sposób mogą ograniczać wpływ Rosji na sektor energetyczny w Europie. Na Ukrainie pieniądze z Unii Europejskiej i USA pozwoliły już zrezygnować z zakupów od Gazpromu. Dostawy gazu skroplonego przez Polskę na Ukrainę utrwaliłyby tę tendencję. Wpisuje się to świetnie w politykę niezależności energetycznej forsowaną przez administrację Donalda Trumpa. Czy będziemy świadkami realizacji tego procesu na Ukrainie?
