Zgodnie z obowiązującymi przepisami, Prezes URE zatwierdza taryfy na gaz sprzedawany wyłącznie odbiorcom w gospodarstwach domowych. Oznacza to, że każdy indywidualny odbiorca paliwa gazowego, ma możliwość wyboru pomiędzy ceną gazu zatwierdzoną przez prezesa URE, a tzw. stawkami wolnorynkowymi, w które nie ingeruje regulator i które sprzedawcy paliwa gazowego oferują swoim klientom.
Jak skorzystać z taryfy zatwierdzonej?
W związku z pojawiającymi się wątpliwościami co do stosowania taryf zatwierdzonych przez prezesa URE w przypadkach, gdy paliwo gazowe jest dostarczane do budynków, gdzie odbiorcą („pośrednikiem”) jest właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, a faktycznym beneficjentem gospodarstwo domowe, trzy lata temu Regulator opublikował stanowisko w tej sprawie.
Co ważne, stanowisko regulatora ma zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy gospodarstwa domowe skupione w ramach np. wspólnoty czy spółdzielni, nie posiadają indywidulanych liczników zużycia paliwa gazowego i są rozliczne przez jednego właściciela lub zarządcę budynku na podstawie odczytów ze wspólnego opomiarowania. Należy przy tym podkreślić, że takie przypadki należą do zdecydowanej mniejszości w naszym kraju, bowiem znaczna większość odbiorców w gospodarstwach domowych posiada indywidualne liczniki. Oznacza to, że w przeważającej części stroną umowy ze sprzedawca gazu są indywidulani odbiorcy, a jedynie niewielka część odbiorców jest „zaopatrywana” na zasadach przewidzianych w prawie energetycznym przez właścicieli lub zarządców budynków wielolokalowych (wtedy to ten podmiot jest stroną umowy ze spółką obrotu).
Jeśli zatem indywidualni użytkownicy paliwa gazowego w gospodarstwie domowym zużywający gaz na potrzeby tego gospodarstwa, ze względu na uwarunkowania techniczne nie dokonują sami zakupu i rozliczenia zużytego gazu, a takich zakupów dokonuje zarządca lub właściciel budynku wielolokalowego, w ocenie Prezesa URE – wyrażonej w Komunikacie 76/2018 – do rozliczeń za paliwo gazowe zastosowanie powinny mieć ceny z taryf zatwierdzanych przez Regulatora.
Stanowisko to dotyczy również zakupów gazu dla kotłowni, jeśli jest ona częścią wspólnoty i jeśli w takiej kotłowni nie jest prowadzona odrębna działalność gospodarcza.
Wskazane powyżej zasady rozliczeń powinny być ujęte w umowie zawartej przez właściciela lub zarządcę budynku ze sprzedawcą gazu. Zatem to te podmioty powinny zwrócić się do sprzedawcy paliwa gazowego z wnioskiem o zastosowanie w odniesieniu do określonego wolumenu gazu przeznaczonego dla gospodarstw domowych stawek taryfowych. Stosowną argumentację przedsiębiorcy, który świadczy sprzedaż, przedkłada zawsze klient będący stroną umowy – w tym przypadku zarządca lub właściciel budynku wielolokalowego. Ważne jest, aby podmiot składający takie oświadczenie, najpierw dokonał oceny, czy jest uprawniony do korzystania z taryfy. Należy przy tym wziąć pod uwagę przede wszystkim dwa podstawowe kryteria:
– faktycznym użytkownikiem paliwa gazowego, którego sprzedaż ma być objęta taryfą zatwierdzoną przez prezesa URE, są wyłącznie gospodarstwa domowe,
– zarządca budynku nie jest aktualnie związany umową na sprzedaż paliwa gazowego wg stawek wolnorynkowych, której zapisy uniemożliwiają zerwanie kontraktu w dowolnym momencie.
Sprzedawca gazu, po otrzymaniu takiego oświadczenia, powinien je rozpatrzyć i udzielić wnioskodawcy odpowiedzi. Dopiero w sytuacjach, kiedy sprzedawca odmówi zastosowania taryfy, a właściciel lub zarządca budynku nie zgadza się z argumentacją uzasadniającą odmowę, należy zwrócić się do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
Urząd Regulacji Energetyki
CMS: Fit for 55 grozi ubóstwem energetycznym w Polsce. Okiem prawnika (ANALIZA)
